Dag 9/Day 9 (Three constants)

Dag 9, Voor vandaag stonden 304 kilometers op de routeplanner van Altafjord naar Innhavet.

Ondanks dat we relatief weinig kilometers hebben gemaakt was het een vermoeiende tocht door de ongunstige weersomstandigheden onderweg en de slechte wegen hier in Noorwegen. De regen onderweg werd afgewisseld met harde regen.

Het was een ‘technische’ rit (veel bochten en hoogteverschil) die door kuilen, spoorvorming en de regen bemoeilijkt werd.

Een welkome afwisseling was de overtocht van Lodingen naar Bognes aangekomen in Bognes scheen de zon en maakte het laatste deel van de reis een stuk aangenamer.

Aangekomen in het hotel hebben we gegeten, ik maak me zorgen om het dieet van Rex. Vorige week rendier nu walvis, what is next? Eland of Ijsbeer.

Vandaag toch een mooie route gereden ondanks het weer. Weinig te melden daarom een klein stukje over een typische dag op de motor.

Na 9 dagen hebben Hans, Rex en ik een behoorlijke routine als het gaat om de dagafloop en de rolverdeling.

Een typische dag begint met een gezamenlijk ontbijt tussen 07:30 en 08:00, voor die tijd hebben we alle drie ons eigen ritueel. Ik sta meestal een uur eerder op dan het ontbijt deze tijd gebruik ik om een spelletje Wordon te spelen en even naar huis te ‘bellen’ met facetime.
Na het douchen begint de ochtend puzzel om al mijn spullen in de koffers, kledingrol en tanktas te krijgen.

Het ontbijt verloopt meestal zo, Hans neemt met ons nog even snel de route door en geeft daarbij zijn, onbetrouwbare, weersverwachting. Verder verzorgt Professor Doctor R.Vicentie elke ochtend een technisch hoorcollege voor Hans en mij het onderwerp is vaak motor(fiets)techniek.
Na deze vacantie weten we alles over monolever, paralever, telelever, flat twins, V twins , L twins etc.

Alles wat we willen weten en ook wat we niet willen weten passeert de revue.

Ook ik heb mijn bijdrage tijdens het ontbijt, ik geef een kleine verhandeling over de prijs / kwaliteit verhouding van het hotel en zeur een beetje over de prijs van het volgende hotel.

Na het ontbijt gaan we de motorfietsen beladen ook dit gaat gepaard met een ritueel, we hebben zoveel te beladen dat we diverse keren met de trap of lift op en neer moeten voordat we de handel van de kamers naar de parkeerplaats hebben gebracht. Voor Hans is dan het meeste werk gedaan met de BMW systeemkoffers (2 zijkoffers ,een topkoffer maatje koelkast en een taktas).

Ik heb 2 BMW zijkoffers, een kledingrol en een tanktas. Rex is vergeleken met Hans en mij wat klein van stuk en lijkt dan ook genoeg te hebben aan minder ruimte voor kleding in een kledingrol en een tanktas, de tanktas is naar boven ‘uitschuifbaar’ en heeft op het moment het formaat van een middelgroot flatgebouw. Bij harde wind en of regen zie ik in mijn achteruitkijkspiegel vaak alleen Rex’ z’n brilletje en het eitje dat hij draagt de rest van Rex gaat schuil achter de tanktas.

Over de inhoud van de tanktas, van Rex, zal ik misschien in een later verslag verhalen ik kan een tip van de sluier oplichten de tanktas is o.a. gevuld met kerstballen van de Noordkaap, regenkleding, oorkondes van de Poolcirkel en de Noordkaap etc. etc.

Anyway Hans klikt de koffers en tanktas aan de BMW, ik doe hetzelfde met mijn koffers. Daarna hebben Rex en ik nog wat wij noemen een ‘Zen’ moment, dit is in opperste concentratie afgesloten van de wereld de kledingrol met spanbanden op de motor vastbinden. Onze ‘Zenkunst’ schrijft voor dat de banden zo worden vastgemaakt dat er aan drie zaken voldaan wordt, de rol moet goed vastzitten, de spanbanden moeten netjes (esthetisch verantwoord zeg maar) zitten en er dienen geen wapperende uiteinden achter ons aan te bungelen.

Het blijkt nu dat ik steevast de laatste ben die klaar is (1st constante) de heren wachten met veel geduld tot ik klaar ben. Ik moet ook nog (haast dwangmatig) alles controleren, paspoort, portemonnee, telefoon etc. voordat ik opstap. Als we eenmaal rijden ben ik nog van alles aan het doen helm dicht, vizier open/dicht nog eenmaal rijdend checken of ik mijn portemonnee wel heb ingepakt. Ik durf eigenlijk niet meer te stoppen bang voor het commentaar van mijn reisgenoten.

Eenmaal op weg stoppen we bij het eerste tankstation op de route Rex en ik moeten 2 keer zoveel tanken als Hans met die 18 liter tanks van ons.

Na het tanken en wegrijden nog even checken of ik mijn portemonnee bij me heb, misschien toch eens professionele hulp zoeken (?).

De tweede constante is de weersverwachting van onze eigen Meteo (Hans), ik kan zeggen dat de voorspelde zon behoorlijk nat aanvoelt. Een klein voorbeeld op de Noordkaap voorspelde de Meteo een spatje regen afgewisseld met zonneschijn. Zoals jullie hebben kunnen zien op de foto in het verslag van Rex zijn de twee bananen en de zwarte teletubbie zowat op de Noordkaap verzopen en bijna van de kaap gewaaid.

We rijden altijd in dezelfde ‘formatie’ Hans voorop hij navigeert, ik als minst ervaren motorrijder in het midden en Rex fungeert als bezemwagen en zorgt dat ik niet alleen achterop raak. Ook ik heb een rol rijdend in de ’sandwich’, ik moet af en toe in mijn spiegels checken of Rex er nog is. Het is al meerdere malen voorgekomen dat Rex ergens kilometers eerder af is gestapt en ergens op zijn buik bloemen aan het fotograferen is . Wij moeten dan enkele kilometers terugrijden en hem weer op zijn fiets zetten.

Omdat Hans de controle over de route heeft zitten we meer dan strikt noodzakelijk is op een (veer)boot, dit heeft te maken met Hans’ verleden.

Hans verteld met gepaste trots dat hij bij de marine heeft gediend er is duidelijke affiniteit met alles dat met de zee heeft te maken behalve de consumptie van vis dan.
Als we op de (veer)boot ‘aanmonsteren’ hoopt Hans heel stiekem dat de Kapitein de stoomfluit gebruikt, dit is kennelijk gebruikelijk als boten het ruime sop kiezen alleen doen ze dat, tot groot verdriet van Hans, niet in Scandinavië. Speciaal voor Hans doe ik het geluid na als we de boot oprijden.

TOOOEEEEET.

De derde constante is hoe langzaam of hard we rijden of het een korte of lange rit is we komen altijd zo’n 4 uur na planning aan op de plaats van bestemming. We weten eigenlijk niet goed waar dat aan ligt misschien komen we er de komende 9 dagen nog achter.

De dagen dat we nu op stap zijn, zijn een variatie op het hierboven beschreven thema.

 Nu lekker slapen.

Wordt vervolgd……..

Wim

P.S. No English report today will try and translate it tomorrow.