Dag 17 - Valldal - Sande (249 km)

Vanochtend hadden we om 08:30 afgesproken voor het ontbijt. Ik was wat vroeg dus nog even via het terras van mijn kamer naar buiten gelopen. Zie ik tot mijn grote verbazing sergeant vruchtje (ook wel Wim genoemd) driftig zijn schoenen zitten te poetsen. Hij was al vroeg voor de deur van de plaatselijke super gaan zitten zodat bij opening om 08:00 hij meteen schoenpoets kon scoren! En geloof me, ze glommen vreselijk!! Zoals jullie weten had Wim gisteren een slechte dag. Analyse hiervan heeft ertoe geleid dat hij er van overtuigd is dat zijn lekkende kistjes debet waren aan zijn slechte humeur. Dat niet weer dus!! 

Na het ontbijt weer alles op de fietsen gepakt en de eerste 4 kilometer gereden tot bij de veerpont tussen Linge en Eidsdal. Helaas zagen we het veer bij aankomst net vertrekken. Dus moesten we een half uurtje wachten. Gelukkig was het droog.

Na het overvaren gingen we op weg naar de Geiranger fjord en het plaatsje Geiranger. Heel wat haarspeld bochten in de weg dus dat was leuk sturen. Helaas, af en toe alweer wat spetters en dus een natte weg, ook nog een korte stop ingelast omdat er een regenpak aangedaan moest worden. Ook deze keer géén cruise schip in de fjord, wel mooi uitzicht. 

Door Geiranger heengereden totdat we op een uitkijkpunt aankwamen, hoog boven het dorp. Daar stonden een aantal Aziatische toeristen die kennelijk nog nooit motorrijders gezien hadden want ze stonden ineens allemaal van ons foto's te maken in plaats van de Geiranger fjord! We waren kennelijk heel bijzonder!

Het hoogste uitkijkpunt, Dalsnibba, hebben we niet gedaan. De wolken hingen dermate laag en het regende inmiddels ook zachtjes. Dus doorgereden over schitterende wegen met ook een aantal lange tunnels. 

Om onderweg wat te eten te vinden viel niet mee vandaag. Het eerste café wat we zagen was gesloten tot 13 oktober. Dus teruggereden naar een benzine station, maar helaas ook daar was het potdicht. Even op de GPS naar de volgende mogelijkheid gezocht, bleek toch weer een aardig stukje doorrijden. Maar alles kwam goed en de Osterpolsen smaakten weer prima!

Inmiddels regende het al een tijdje en zie ik Wim voor mij wat acrobatische toeren uithalen op de motor. Zijn linkerbeen wordt demonstratief uitgestrekt, hij wijst op zijn schoen en maakt een vuist in de lucht. Wim is blij!! Zijn kistjes zijn na de behandeling met het nieuw verkregen schoensmeer nu opgewassen tegen het water. En als Wim blij is zijn Richard en ik dat ook natuurlijk!

Om half vijf bij ons volgende hotel in Sande aangekomen. Het is een soort motel achtig gebouw en we krijgen alle drie een kamer op de begane grond. We kunnen de motoren voor onze deur zetten! Dat is maar goed ook want het is intussen opgehouden met zachtjes regenen! Dus snel alles van de motor gehaald en in de kamers gezet. 
Gelukkig is in dit hotel het restaurant wel open, het dichtstbijzijnde open restaurant is 14 km verderop! Wim en ik nemen de Pepper Steak en Richard een hertenburger. Niks mis mee.
De verwachtingen voor morgen in dit deel van Noorwegen zijn ronduit slecht. Gelukkig is de verwachting voor Bergen, waar we morgen heenrijden wat beter. Hopen maar dat ze het goed hebben. 

Tot morgen
Hans