Dag 16, Trondheim - 349 kilometer -> Valldal

Dag 16, Trondheim - 349 kilometer -> Valldal

Vandaag staat een wat langere rit op het programma, we gaan van Trondheim terug de fjorden in, het beloofd een mooie route te worden. Nu maar hopen dat het weer een beetje meezit.

Nog een kleine toelichting op het door Richard genoemde dipje. U moet weten ik ben een beetje van suiker en met regen is dat een slechte combinatie.

Het meegebrachte regenpak heeft zeer goed dienst gedaan echter het door mij gebruikte schoeisel was niet opgewassen tegen de liters opspattend water.

De eerste twee uur regen was er figuurlijk geen vuiltje aan de lucht. Na twee uur echter waren de, door Hare Majesteit, aan mij verstrekte kistjes niet langer in staat weerstand te bieden aan het opspattende water. 

Nadat de weerstand van mijn schoenen gebroken was begonnen mijn schoenen al het opspattende water op te zuigen. Aangekomen bij het hotel koste het mij dan ook behoorlijk moeite om van mijn fiets te klimmen en kloste ik het monster van Frankenstein gelijkend de lobby binnen.

Nog zo’n dag zou ‘killing’ zijn. Welke buienradar ik ook raadpleegde de vooruitzichten waren niet gunstig te noemen. Nou ja de rest is geschiedenis zeggen ze weleens, ik liep dus een beetje chagrijnig met mijn ziel onder mijn arm door het wonderschone Trondheim, enfin genoeg over gisteren.

Vanmorgen hadden we om 08.00 uur afgesproken bij het ontbijt, tot mijn spijt moet ik bekennen dat het dipje nog niet over was, u kent het wel sleutels kwijt, schoenen nog steeds nat, weer al de zooi van de vijfde verdieping naar de motorfietsen sjouwen etc, etc.

Het ontbijt was zoals we bij de meeste gelegenheden hadden ervaren rijkelijk verzorgd, keuzes te over. Maar ja ik was natuurlijk chagrijnig dus kon niet laten merken dat het ontbijt mij net als mijn metgezellen goed smaakte. 😬

Rond 09.00 uur waren we klaar voor vertrek, het had goed geregend vannacht en mijn ‘werkplek’ voor vandaag was in ieder geval weer ontdaan van de modder en ik kon de tellers weer aflezen.

Het opperwezen zij geprezen een waterig zonnetje vergezelde ons op weg uit Trondheim. 

Mijn motor liep als een naaimachientje, de wegen kronkelden door het prachtige geaccidenteerde landschap en het weer werkte mee geen reden om chagrijnig op mijn fiets te zitten. Tijd om te genieten van ons gezamenlijke hobby, motorrijden !!

Hans compenseerde het gemis van het zien van de schepen van de Hurtigruten door het inbouwen van twee overtochten  met de veerboot vandaag.

De eerste ‘landmark’ stop was de Atlanterhavsveien deze atlantische weg verbindt de eilanden Averøy, Vevang en Eide met het vasteland.

Hier hebben we bij de Storseisundbrug een wat langere stop ingelast om foto’s te maken en Hans maakte van de gelegenheid gebruik om de volgende aflevering van ‘Game of Drones’ op te nemen die wij naar verluidt pas te zien krijgen als Hans al de klusjes op de ‘todo’ lijst van Nancy heeft afgehandeld.

Nadat we de rit op de Atlanterhavsveien hadden voltooid hebben we geluncht in één van de vele benzinestations annex eetcafés.

Onze volgende stop was de top van de Trollstigen. Hans, Rex en ik hebben deze haarspeld weg vier jaar geleden gereden in werkelijk schitterende weercondities, vandaag was anders het begon te spetteren. Het spetteren ging over in druppelen en daarna in keiharde regen. Boven aangekomen hebben we gauw een klein aandenken aan de Trollstigen gekocht en wat foto’s gemaakt om deze aan de kleinkinderen te kunnen tonen als bewijs dat wij de echte jongens van Jan de Witt waren (vroeger).

De Witt of niet het werd ons iets te nat op de Trollstigen, met enige haast en zo snel als verantwoord was in de regen reden we de berg af naar het dal waar ergens een warm en droog hotel op ons wachtte.

Hans, wederom grote klasse de keuze van het hotel, Richard en ik vergaten bij het zien van de gratis koffieafgifte de ontberingen van het laatste uur en lieten ons het zwarte goud goed smaken.

Één klein probleem diende te worden opgelost waar zouden we gaan eten. Het restaurant in het hotel was niet geopend tripadvisor wist wel iets 15 kilometer van het hotel......

We hebben op aanraden van de receptie van het hotel bij de plaatselijke bowlingbaan gegeten. Het gekozen menu viel gelukkig bij ons allen in de smaak.

Nu snel mijn spullen te drogen leggen/hangen en mijn dikke sokken droogstrijken het beloofd een hele lange natte dag te worden morgen.

En dan snel gaan meuren.

Welterusten,

Wim