Dag 16/Day 16 (Yes, this was it.)

Ja, dit was het dan; het is gedaan met de droom

Rijdend door Lillehammer maakte dit wel duidelijk: we zijn terug in de bewoonde wereld. Bergwegen zijn veranderd in drukke straten, kristal heldere watervallen in grote mensenmassa's en de geur van de herfst in die van pizza en pannekoeken.

Die morgen was niet als alle andere.

Rijdend van Lillehammer naar Oslo bevestigde wat we reeds wisten: we zijn niet langer in de weidse en wilde en schone en koude wereld maar terug in de mensen wereld. Boerderijen liggen dichter tegen elkaar aan en de ruimte tussen de dorpen wordt alsmaar kleiner en kleiner.

Die rit was niet als alle andere.

Rijdend in Oslo liet ons zien waar we vandaan kwamen: geen onschuldige rendieren om de weg mee te delen, geen schapen die de weg blokkeerden maar agressief rijgedrag en gestressete mensen. De lege wegen hebben wij ver achter ons gelaten.

Zelfs de boottocht was niet als alle andere.

Het was goed een droom te hebben; het was goed om de droom te leven maar nu is de tijd gekomen om snel een andere droom te hebben.

Ik dank mijn twee metgezellen, Hans en Wim, die de droom met mij  beleefden.

Ik dank mijn motorfiets die mij nooit in de steek heeft gelaten. Breng me terug naar Rotterdam en dan kan je grote rust beginnen.

Dank aan al jullie lieve lezers, ik hoop dat we jullie wat plezier hebben gegeven met het delen van al onze avonturen, al waren die nog zo klein.

Dit is het dan; de droom is gedaan.

Yes, this was it; the dream is done.

Riding through Lillehammer was a wake-up call: we are back in the civilized world. Mountain roads changed into bussy streets, crystal clear waterfalls into buzzing crowds and the smell of autumn into pizza and pancakes fumes.

That morning wasn't just like any other morning.

Riding from Lillehammer to Oslo confirmed what we already knew: we are no longer in the wide and wild and clean and cold but in people country again. Farms are closer together and villages have less and less space between them.

That ride wasn't just like any other ride.

Riding into Oslo showed us where we came from: no more innocent reindeers to share the road with, no more sheep that block the way but aggressive driving styles and stressed-out people. The empty roads are far behind us now.

Even the boat trip wasn't like any other boat trip.

This was it; the dream is done.

It was good to have a dream; it was good to live the dream but now the time has come to quickly get another one.

I thank my two companions, Hans and Wim, who lived the dream with me.

I thank my motorbike who never let me down. Just get me back to Rotterdam and than retire for long.

Thank you all dear readers, I hope we brought you joy in sharing our adventures, how small they might have been.

This is it; the dream is done.