Dag 6/ Day 6 (Up Close and Personal)

Dag 6, Vandaag stond de laatste 600+ kilometer etappe van Lulea naar Alta op het programma, 635 kilometer om precies te zijn.

Het zou een gedenkwaardige dag worden.

Toen we gisteren in Lulea aankwamen restte er slechts benzine damp in de tanks van de motoren daarom diende er zo snel mogelijk getankt te worden bovendien wilde ik nog iets typisch Zweeds voor mijn dochter Julia uit Lulea kopen.

Na het tanken hoorden we ineens een bedremmeld stemmetje Hansssss, Hanssss roepen. Hans dacht dat Rex weer eens aan het dollen was en schonk er weinig aandacht aan, het was per slot van rekening vroeg in de ochtend er was nog tijd genoeg om te dollen maar nu even niet. Weer hoorden we Hanssss, Hanssss. Nu keken Hans en ik in de richting waar het geroep vandaan kwam, we zagen de wielen van de Suzuki , van Rex, zijdelings uitsteken en de rest van de motor boven op Rex die nu tussen de benzinepomp en de motor geklemd lag en in zijn ‘doodsnood’ kennelijk alleen nog Hanssss kon roepen. Hans en ik moesten het zware joekel met vereende krachten van Rex afhijsen. Rex was verder in orde en de motor had ook geen schade daar deze zacht op de bagage en Rex was terecht gekomen.

Na het doen van wat inkopen in de shop van het tankstation, deze shops zijn enorm groot en verkopen werkelijk van alles, vervolgden we onze weg.

Goodbye Sweden, Hello Finland.

Het was wat bewolkt maar droog dit was een enorme meevaller, tijdens de research voor onze reis hebben we diverse reisverslagen gelezen de meeste tochten in het hoge noorden worden geplaagd door ernstige regenval.
Wij prezen ons dan ook gelukkig dat het ook dag 6 droog zou blijven (of niet?).
(Er is een stukje film toegevoegd hoe we de Zweeds / Finse grens oversteken)

Finland zal me altijd bij blijven door twee voorvallen;

In Finland staken we de Poolcirkel over dit ritueel hebben we gedrieën luister bijgezet met de aanschaf van een oorkonde met ‘officiële’ stempel dit alles om dit gedenkwaardige moment niet meer te vergeten.

Het tweede voorval is minder spannend, Finland zal me altijd bijblijven omdat ik hier de hardnekkigste (lees niet zo heel erg lekkere) hamburger heb gegeten ooit, de hamburger heeft gedurende zo’n 4 uur geprobeerd mijn lichaam te verlaten langs de weg waar hij was binnengekomen, ik heb overigens van de hamburger gewonnen.

Het weer werd steeds beter een krachtige zon bescheen het veranderende landschap, reden we in Zweden nog door enorme naaldwouden in Finland veranderde het landschap in een toendra met een rood bruine gloed ,hier boven de poolcirkel is de herfst namelijk al begonnen.

Goodbye Finland, Hello again Norway.

Na vele benzinestops reden we aan het einde van de middag Noorwegen weer in wederom veranderde het landschap en kronkelde onze weg zich langs rotspartijen en heuvels. De wegen hier lenen zich om het ’schaamspoor’ op de achterband te verkleinen. Voor de niet motorrijders, het ‘schaamspoor’ is het ongebruikte deel van de zijkant van de achterband. Hoe schuiner de motorrijder de bochten neemt hoe smaller het schaamspoor. (Boys will  be boys).

55 kilometer voor ons einddoel van deze dag reden we een gebied binnen waar het al een tijd geregend had en wat erger was het regende nog steeds. De weg die we bereden volgde de loop van de nabij gelegen rivier.

De vraag hoeveel grip ik onder deze omstandigheden (nog) had spookte door mijn hoofd.

De vermoeidheid ging, ieder geval mij, parten spelen en concentreren werd steeds moeilijker.

Dit zou binnen enkele kilometers opgelost worden toen Rex’ wensen verhoord werden.

Rex loopt al 5 dagen te piepen dat hij een rendier wil zien en er ook een wil opeten of tenminste een deel van zo’n dier.

Op 34 kilometer van het hotel werd zijn wens verhoord, Hans wees naar de berm waar een rendier stond whoopy (!!!) eindelijk levend wild. Een paar honderd meter verder op een kudde met zo’n vijf van deze dieren in de berm aan de rechterkant van de weg.

 We reden nog steeds op de glibberige en natte kronkelweg langs de rivier op zo’n 40 meter hoogte met een snelheid van zo’n 60 kilometer per uur toen een rendier uit de berm aan de linkerkant van de weg op de weg sprong om zich bij de kudde te voegen die in de rechterberm stonden.

Dit gebeurde op paar meter van mijn voorwiel. Wat er toen exact gebeurde weet ik niet meer ik herinner me dat het geschrokken dier me recht in de ogen keek. Het dier moet de angst in mijn ogen gezien hebben en zal waarschijnlijk nu aan zijn soortgenoten vertellen over die grote angstige Hollander die hij aan het schrikken heeft gemaakt.

Anyway, ik zou nu willen vertellen over mijn superieure stuurkunst die een frontale botsing heeft voorkomen zodat we beiden het verhaal aan onze soortgenoten konden vertellen.

Dit zou echter niet helemaal waar zijn, ik had het stuur klemvast en hield rekening met een harig beest op schoot binnen nu en een fractie van een seconde. Gelukkig was het dier niet van plan zonder slag of stoot in botsing te geraken met mijn motor. Het dier ging in de ankers en de achterpoten verloren de grip op de weg, het was net de scene waar Bambi voor het eerst op het ijs probeert te staan (Walt Disney film).

Het geglibber van het dier en een kleine ruk aan mijn stuur waren voldoende om het dier te missen ofschoon het gewei akelig dicht langs mijn helm maaide.

Geschrokken reed ik verder achter Hans aan, Rex kwam naast me rijden en begon te lachen hij reed gedurende de ‘Up Close and Personal’ met het rendier achter mij en zat eerste rang.

De resterende kilometers verliepen zonder incidenten.

Aangekomen in het Hotel hebben we prima gegeten Rex kreeg ook zijn tweede wens vervuld en bestelde een rendierstew Hans en ik hielden het bij een biefstukje…….

Morgen zullen we naar de Noordkaap rijden het doel van onze reis, Rex zal het verslag morgen doen.

2899 kilometer gereden nog 4301 kilometers te gaan.

Nu lekkerslapen.

Wordt vervolgd……..

Wim

10 September 2014 - Alta, Noorwegen

Day 6, Today we have 600+ kilometers on the schedule from Lulea to Alta, to be precise 635 kilometers.

It would turn out to be a day to remember.

When we arrived in Lulea yesterday we were on vapor and needed to fill up the bikes first thing in the morning and I wanted to buy something typical Swedish for my daughter Julia from Lulea.

After filling the bikes we heard a little voice screaming Hanssss, Hanssss. Hans thinking Rex was joking around ignored the voice; it was early in the morning and enough time to joke around later in the day.
Again the little voice screamed Hanssss, Hanssss. Hans and I looked in the direction where, it turned out now, the cry for help came from. We saw the wheels of Rex' Suzuki sticking out sideways and the rest of the bike was on top of Rex who was squeezed between the gas pump and the bike. In his agony Rex was only able to utter the word Hanssss.
Hans and I had to put our backs in to lifting the heavy bike from Rex' body. Rex was ok and the bike had no damage as Rex broke the fall of the bike with his body.

After some shopping at the gas station we continued our trip.

Goodbye Sweden, Hello Finland.

It was clouded today but no rain which was a relieve, the North Cape stories we read during our research for our trip were pestered by heavy rainfall.
We felt lucky that day 6 of our journey would be a dry one (or would it?)
(Attached a video clip crossing the Swedish / Finnish border)

I will remember Finland forever because of two happenings;

In Finland we crossed the Polar Circle; we celebrated that ritual by buying an 'official' certificate of proof.

The second happening was less of a milestone; I will remember Finland for having eaten the most stubborn hamburger ever. The named hamburger tried, after eating, leave my body for the next four hours of our trip via the way it entered my body. I like to remark the hamburger lost and stayed in.

The weather improved and the sun was shining over the ever changing landscape. In Sweden we drove through enormous pine forests in Finland the landscape changed in tundra's with all shades of red, brown and yellow, autumn has started above the Polar Circle.

Goodbye Finland, Hello again Norway.

After many gas stops we reentered at the end of the afternoon Norway again, the landscape changed from tundra to curvy roads alongside hills and rocks.
The roads in Norway are very much suited to decrease the ‘track of shame’ (freely translated from the Dutch language) on the back tire.
For those not riding bikes the ‘track of shame’ is that part of the side of the tire that is unused, this is an indication how sharp turns are taken on the bike. The sharper the turn the slimmer the
‘track of shame’ will become. (Boys will be boys).

Approximately 55 kilometers from today’s destination we entered an area where it had rained heavily and even worse it was still raining. The road we were on was following the track of the nearby river.  

The question how much grip the tires would still have under these conditions haunted me.

Fatigue made it difficult to focus and concentrate.

The focus and concentration issue would be resolved in the next view kilometers, this was when Rex’ wishes were started to be granted.

Rex was moaning about the lack of reindeer sightings, he wanted furthermore to consume such a poor animal or at least a part of it.

At 34 kilometers from the hotel his first wish was granted, Hans riding in front of us pointed towards the right bank of the road where a reindeer was having his evening diner, whoopy (!!!) finally some game sighting. A few hundred meters further along the road also in the right bank a herd of approximately five of these animals.

We were still on the curvy and slippery road alongside the river and were doing approximately 60 kilometers per hour when a reindeer jumped out of the left bank planning to join the herd on the right hand side.

This happened just a few meters in front of me. What happened than is a bit blurry, I remember the frightened animal starring me in the face. In return the animal saw the frightened expression on my face; the beast is probably as we speak bragging about the fact that he scared that big Dutchman.

Anyway, I would like to tell you that due to my superior driving skills I managed to avoid a head-on collision resulting in living and telling you the tale.

However that would be beside the truth, I had a firm grip on the handle bars of my bike and expected any second a hairy animal on my lap and hoped for the best.

Luckily the animal was not planning to have a head-on collision with me, the animal tried to loose speed by throwing out its anchor whilst doing that lost grip on the hind legs. It was like the scene from the Walt Disney movie where Bambi tries to stand on the ice.

The slippery maneuver of the animal and a small adjustment with the handle bars of my bike made me miss the animal although the antlers almost hit me in the helmet.

Shaky I continued the journey following Hans who was unaware what happened behind him.

During the ‘Up Close and Personal’ with the reindeer Rex was sitting first rank and was laughing his head off.

The remainder of the trip was without further incidents.

In the hotel we had a great meal Rex’ second wish was granted he ordered reindeer stew, I had enough reindeer for one day and ordered a beefsteak…..

Tomorrow we will drive to the cape the goal of the journey, Rex will do tomorrow’s report.

2899 kilometer gone another 4301 kilometers to go.

To sleep now.

To be continued…..

Wim